امر به معروف و نهی از منکر از احکام عملی مسلمانان و به نظر شیعیان از فروع دین اسلام است.

امر به معروف یعنی دستور دادن یا توصیه کردن از سوی فرد مسلمان به دیگران به انجام آن‌چه از نظر عقل یا شرع اسلام خوب در نظر گرفته می‌شود و نهی از منکر یعنی دستور دادن یا توصیه کردن از سوی فرد مسلمان به دیگران به انجام ندادن آن‌چه به از نظر عقل یا شرع اسلام بد در نظر گرفته می‌شود.^[1] این توصیه گفتاری است و شامل جرح نمی‌شود.^[2]

حجاب یا پوشش یکی از احکام اسلامی است که برای پوشش زنان و مردان وضع شده‌است. پوشاندن ضروری مو (به طور خاص) و سایر اعضای بدن به جز صورت و دو دست (و گاهی دو پا) توسط زنان مسلمان?، در برابر مردانی است که طبق شریعت اسلامی نامحرم شمرده می‌شوند. درباره پوشش مردان نیز معمولا، به جز ساق پا و دستها تا بازو و سر و گردن، در مقابل زنان نامحرم ضروری است.

امروزه حجاب در کاربرد عام به پوشش ضروری زنان اطلاق می‌شود و به یکی از نمادهای بسیاری از جوامع اسلامی تبدیل شده و در برخی کشورها از جمله ایران رعایت آن در مکان‌های عمومی برای همه? زنان (با هر اعتقاد دینی) اجباری است.

آن شب غلامی که بعدها شهید شد و به جمع آسمانیان پیوست خاطره ای تعریف کرد . از اولین روزهایی که آمده بودند شرهانی. او می‌گفت :

« قرارگاه به ما اجازه تفحص نمی‌داد. می‌گفتند امنیت ندارد. منافقین توی منطقه ‌ان نمی ‌شود وقتی اصرار ما را دیدند قرار شد یک هفته موقت باشیم اگر شهید پیدا کردیم مجوز بدهند. و ما رسماً وسایلمان را بیاوریم و شروع کنیم. از یک طرف خوشحال بودیم که مانده‌ ایم از طرف دیگر وقت کم و منطقه وسیع و خطرناک می‌ترسیدیم نتوانیم شهیدی پیدا کنیم
هر روز از میدانهای وسیع مین، سیم‌ خاردارها و تله‌ های انفجاری می‌گذشتیم. اما هر روز ناامیدتر می‌شدیم. مین‌ های منطقه، منافقین، عراقیها از هیچ کدام آنقدر نمی‌ترسیدیم که از دست خالی برگشتن می‌ترسیدیم. روز آخر ماندمان نیمه شعبان بود آن روز رمز حرکتمان « یا مهدی ( عج ) » بود .
عجیب همه پریشان بودند. خورشید هم دست پاچه بود انگار. زودتر از همیشه رفت پشت ارتفاع 175 نزدیک غروب بود و لحظه وداع باید سریع از منطقه می‌رفتیم. بچه‌ها از خود بی خود بودند می‌گفتند دیدید قابل نبودیم با نام «مهدی» روز نیمه شعبن کار را شروع کردیم و حالا باید برگردیم. اشک حلقه زده بود توی چشم‌هایشان. هر کس دنبال چیزی می‌گشت برای یادگار و تبرک با خودش ببرد یکی یک مشت خاک بر می‌داشت. یکی یک تکه سیم خاردار. من هم رفتم سراغ شقایق وحشی . می‌خواستم با ریشه درش بیاورم بگذارم توی قوطی کنسرو وقتی شقایق را آرام جدا کردم از زمین دیدم ریشه شقایق روی جمجمه شهید سبز شده . روی سجده‌ گاهش با فریاد «یا مهدی(عج)» بچه‌ها همه جمع شدند. آرام آرام خاکها را کنار می‌زدیم دلهره داشتیم کاش پلاک هم داشته باشد هم از لشگر باشد پلاک که پیدا شد همه سلام دادند بر محمد(ص) و آل محمد . پلاک را استعلام کردیم روی پا بند نبودیم شهید مهدی منتظر القائم بود از لشگر امام حسین (ع) !

معبودا ، این دنیاى فانى مرا سخت در خود جاى داده و گناهان و موانعى بسیار دشوارى جلوى راهم قرار گرفته و نمى‏توانم به سوى تو بیایم و از تو مى‏خواهم که دست مرا بگیرى و نزد خودت ببرى و نزد کسانى که در راه تو شجاعانه جنگیدند و مظلومانه به لقاءالله پیوستند.

شهید محمدعلى رحیمى

خدایا! شاهد باش به عشق تو و در مسیر تو حرکت کرده ‏ام و اینک فقط پیوستن به تو را انتظار دارم خدایا ، من عاشق و خواهان شهادتم. نه بدین معنى که از دنیا فرار مى‏کنم ، بلکه مى‏خواهم گناهانى که انجام داده ‏ام به واسطه رنج کشیدن در راه تو و ریختن خونم به خاطر تو پاک شود.

شهید رمضان ذاکرى